Zondag 5 oktober 2025 ontrolde zich de grootste demonstratie in Nederland sinds die tegen de kruisraketten in 1981 (Amsterdam) en 1983 (Den Haag). We waren nog jong, ruim veertig jaar geleden. Niet jong genoeg om onbezorgd te zijn en dus oud genoeg om te protesteren tegen onrecht en gevaar. Ik denk dat velen van ons die toen, begin jaren tachtig, meeliepen, deze zondag weer van de partij waren. We waren strijdbaar, ook in de homodemonstraties in die tijd. En nu nog lopen veel bewoners van het Roze Stadsdorp Amsterdam mee in de Pride optochten en de Rode lijn demonstraties. 
Het is meer een levensinstelling dan iets rationeels: je hard maken voor sociale rechtvaardigheid en dat laten blijken. Wij zijn opgegroeid en opgevoed in een "heteronormatieve" omgeving, die vaak iets inherent onrechtvaardigs had, want we waren niet zoals "zij" en we zaten in de verdediging. Je moest je bekennen tot, of overstappen naar, een levensstijl die uiteindelijk weliswaar de jouwe was, maar die niet alledaags, niet gewoon of zelfs abnormaal en abject gevonden werd. Nou hoeven we daar als ouderen niet meer zielig over te doen, want de meesten van ons hebben hun draai wel gevonden. Wat blijft is het gevoel dat we opkomen tegen onrecht, ongelijkwaardigheid en kwaadwillendheid. Laat dat niet verloren gaan, want in onze onrechtvaardiger en bozer wordende wereld is dat een groot goed.