Buurtgroep Oost-borrel, 22-11-2023

Letterlijk en figuurlijk lekker warm
Het is guur als ik op een novembermiddag naar de maandelijkse borrel van Buurtgroep Oost fiets. Gelukkig is het binnen - letterlijk en figuurlijk - lekker warm als ik eindelijk aankom bij het Volkshotel, het quasi‑officiële stamcafé van de buurtgroep. Het Volkshotel heeft een enorme horeca-ruimte, de verlichting is aangenaam, de plafonds zijn hoog en de achtergrondmuziek is ontspannen.

Ik praat met twee van de buurtgroepcoördinatoren, Mara Reijntjes (77) en Annemarie de Koning (66). De derde, Marijke Kooi (79), is helaas verhinderd. Mara en Annemarie vertellen me uitgebreid over het ontstaan van de groep, de activiteiten en de toekomstplannen.


Mara (links) en Annemarie (rechts)

Alsof je in een dorpje woont
Marijke zat al in een informele kring van naburige homo’s en lesbiennes voordat er überhaupt RSA-buurtgroepen bestonden. Ze vormden een groepje dat elkaar met enige regelmaat ontmoette. Later is Mara gevraagd om eraan mee te doen.

Mara: ‘We hebben toen mensen die we kenden erbij uitgenodigd. Onze bijeenkomsten waren eerst bij buurthuis de Kraaipan in Oost, later bij Annemarie of mij thuis en in de horeca.’ Annemarie, die gevraagd was een RSA‑buurtgroep in Oost op te zetten, meldde zich ook bij de groep van Marijke en Mara. Op een gegeven moment is besloten de twee groepen samen te voegen. De drie dames werden gelijk de coördinatoren.

Door Buurtgroep Oost heeft Mara heel leuke mensen leren kennen, één van de redenen dat zij nog steeds betrokken is bij de groep. ‘Je hoeft natuurlijk niet meteen dikke vrienden met elkaar te worden,’ zegt Mara, ‘maar het is wel fijn om mensen in je omgeving te ontmoeten die bij jouw groep horen.’ Daarnaast noemt Mara het zinvol voor haar persoonlijk om dergelijke activiteiten te ontplooien voor haar lhbtiq+‑buren in Oost.

Annemarie heeft een vergelijkbare motivatie om betrokken te zijn: ‘Ik vind het altijd zo leuk als ik op straat kan zwaaien naar iemand die ik ken van de buurtgroep. Of een klein praatje kan maken. Het voelt een beetje alsof je in een dorpje woont.’ ‘En,’ vertelt Annemarie verder, ‘deelnemers aan de buurtgroep kunnen echt iets voor elkaar betekenen. Door bijvoorbeeld boodschappen te doen voor een ander als die ziek is.’

De lievelingslocatie
In de regel is er één activiteit per maand. In het begin werd om de maand een culturele excursie en om de maand een borrel georganiseerd. De ene maand bezochten ze bijvoorbeeld de Portugese Synagoge, het Hermitagemuseum of Betondorp, de andere maand cafés als Lola the Green Aardvark, Poesiat & Kater of het Volkshotel. Maar het culturele programma bleek minder populair en zo werd het langzamerhand een maandelijkse borrel met als lievelingslocatie het Volkshotel. Daar heb je één lange tafel waar iedereen aan kan zitten en is het nooit te druk of te lawaaierig. Tegenwoordig komen er gemiddeld tien à twaalf mensen: een groot genoeg gezelschap om gesprekken met meerdere personen te voeren, maar dan in een intieme sfeer. Sommige mensen vinden het moeilijk om een praatje met iemand aan te knopen. Daarom doen Mara, Marijke en Annemarie hun uiterste best om de deelnemers op hun gemak te stellen en erbij te betrekken. Het is voor de coördinatoren dus wel ‘werken’ tijdens een borrel.

Door de groep gedragen
In de eerste jaren groeide het aantal deelnemers langzaam, maar daar kwam begin dit jaar verandering in toen er een enthousiast artikel over de buurtgroep in de wijkkrant Dwars door de buurt verscheen. Ongeveer twintig nieuwe mensen gaven zich op. Er staan momenteel zo’n zestig namen op de lijst, waarvan circa dertig een uitnodiging ontvangen voor de borrel. De coördinatoren hopen op meer nieuwe deelnemers in de toekomst. Deelnemers hoeven trouwens niet altijd te komen. ‘Ook al ben je vaker niet geweest, je blijft altijd welkom,’ aldus Annemarie.

Inmiddels zijn er ook nieuwe activiteiten bijgekomen, zoals gezamenlijke borrels met Buurtgroep Centrum-Oost en twee keer per jaar samen eten bij café De Avonden in Oost. Bovendien staan Mara, Marijke en Annemarie altijd open voor nieuwe ideeën en initiatieven. ‘Als mensen een keer iets willen doen, dan horen we dat heel graag! We kijken dan of het uitvoerbaar is’, vertelt Mara. ‘Dan hebben we het idee dat het niet allemaal van ons komt, maar dat het door de groep gedragen wordt’, voegt Annemarie eraan toe.

Een nieuwe suggestie
Mijn gesprek met Mara en Annemarie is klaar. We gaan borrelen, de andere deelnemers druppelen al binnen. Het eerste rondje wordt aangeboden. In de loop van de avond wordt er geproost met allerlei drankjes – wijntjes, chai latte, thee, mineraalwater – en er ontstaan gemoedelijke discussies over allerlei onderwerpen, van mantelzorg tot de politiek.

Tegen zeven uur ’s avonds zit de borrel er voor mij op. Ik kijk al uit naar de volgende bijeenkomst. Misschien kom ik dan wel met een nieuwe suggestie voor de groep!