Harald Veenstra zingt roze liedjes tijdens Gaypride 

In de komende Gayprideperiode trakteren Amsterdamse woonzorgcentra bewoners én buurtgenoten weer op amusement met een roze randje. Zanger Harald Veenstra is al vele jaren van de partij met liedjesprogramma’s waarin hij de lhbti+-wereld ruimschoots aan bod laat komen. Dit jaar treedt hij vier keer op.

Daar geniet ik dan weer van
Harald Veenstra (1964), geboren en getogen in het Overijsselse Vroomshoop, was van plan onderwijzer te worden, maar zag er na het behalen van zijn diploma toch vanaf. Hij wilde liever zanger worden. Harald nam zang- en acteerlessen en leerde de keepjes van het vak bij de musicalwerkgroep STAR van Jos Brink en Frank Sanders. In 1989 brak hij door in Hennie Huisman’s Soundmixshow. Daarna was hij geregeld te gast op radio en televisie, deed mee aan theatershows en speelde in de musical The Phantom of the Opera. Ook maakte hij liedjesprogramma’s voor senioren. Die waren zo succesvol dat Harald besloot zich daarin te specialiseren. Inmiddels heeft hij maar liefst 20 programma’s voor ouderen samengesteld waarmee hij het hele land afreist. Zijn optredens krijgen een extra dimensie doordat de muziek omlijst wordt met sfeervolle beelden op groot scherm. “Optreden voor senioren geeft me veel voldoening. Ik streef naar herkenning en een vleugje nostalgie met liedjes van bijvoorbeeld Toon Hermans en Conny Vandenbos. Vooral pareltjes uit de jaren 1950-1970 maken ouderen blij en daar geniet ik dan weer van.

Sorry dat ik besta
Sinds 2010 wordt aan steeds meer zorgorganisaties de Roze Loper uitgereikt, het keurmerk voor lhbti+-vriendelijke zorg. Harald sloot daarbij aan met speciale programma's: Vrolijk roze en Allemaal anders. In beide zingt hij mooie eigen teksten en repertoire van artiesten als Robert Long, Benny Neyman en Willem Nijholt. Van de laatste bijvoorbeeld het lied Sorry dat ik besta uit de musical Foxtrot van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Deze musical speelt zich af in de jaren dertig van de vorige eeuw. Annie stelde de kleinburgerlijkheid van die tijd, waarin abortus en homoseksualiteit veroordeeld werden, aan de kaak. Het lied Sorry dat ik besta met de strofe over de verboden kus van Romeo en Julius is tot het lhbti+-erfgoed gaan behoren.

Begraven als vrouw
Harald: "Geen mens is precies gelijk. Dat geeft het leven kleur, maar soms moeten we aan elkaar wennen omdat we bijvoorbeeld een andere geaardheid of geloof hebben. Ik leef 30 jaar samen met een man en begrijp heel goed hoe belangrijk het is dat lhbti+-bewoners van een verpleeghuis zichzelf kunnen zijn en zich geaccepteerd voelen." Tijdens zijn optredens praat Harald daarover, maakt het nodige los en hoort allerlei levensverhalen. “Ik ontmoette een 90+ man die al heel lang de behoefte koesterde als vrouw gekleed te gaan. Hij waagde die stap voor de eerste keer aan het kerstdiner in het verpleeghuis. Na zijn overlijden is hij als vrouw begraven." Harald schreef het prachtige lied Jongen of meisje over de problemen waarmee transgenders worstelen:  

'Want het is een lange weg
die je gaat omdat het moet
Maar je weet: Straks komt het goed, na al je tranen
Je verandert langzaam aan 
Want het gaat om je bestaan
Wees blij met wie je bent nu ook je spiegel je herkent
En leef je leven elke dag omdat je er zijn mag'                                         

Een lichtpuntje in mijn leven
Harald wordt door zijn publiek op handen gedragen, zoals ik merk tijdens een optreden in verpleeghuis Vreugdehof waar hij iedere maand zingt. Zo’n 30 bewoners en buurtbewoners zijn van de partij. Sommigen van hen kent hij inmiddels een beetje. Na afloop wordt hij dan ook omringd door enthousiaste fans. Bewoner Nienke: “Ik sla geen voorstelling van Harald over. Hij is een lichtpuntje in mijn leven. Zijn liedjes roepen herinneringen aan vroeger bij me op, hoe anders mijn leven toen was.” Af en toe worden de emoties Nienke te veel. Vrijwilliger Paula zorgt dan voor een knuffel en een troostend woord. Zij en andere vrijwilligers assisteren de twee activiteitenbegeleiders. Ze zorgen voor ophalen/wegbrengen, een drankje/hapje en ondersteunen de bewoners - letterlijk en figuurlijk - bij het meezingen. Met warme betrokkenheid en bewonderenswaardig geduld.

Ideale schoonzoon
Harald lacht als ik hem de ideale schoonzoon noem. “Ja, dat hoor ik vaker. Dat roepen de sfeer en het programma natuurlijk op. Zingen in een woonzorgcentrum is iets heel anders dan werken in een theater of tijdens een dinnershow. Met die ideale schoonzoon steek ik trouwens de draak in het volgende liedje:  

‘Wat een keurig nette jongen 
en wat heeft ie leuk gezongen
Het is werkelijk aandoenlijk
Zo beschaafd en zo fatsoenlijk
Het is de ideale schoonzoon volgens mij
Nou, dan kom ik in gedachten niet meer bij!'”

Harald Veenstra’s vertolking van Sorry dat ik besta is te beluisteren via de volgende link:

www.facebook.com/harald.veenstra/videos/667309264696740